***
دل من اگر که بشکست بفدای تار مویت
سر و دل فدای آن چشم و دل بهانه جویت
به سبوی می فروشان دگرم نیاز نباشد
به رواق هر دو چشمت در دل چو باز باشد
چونکه چشم تو بدیدم دل و دین به باد دادم
همه هستی خودم را پی عشق تو نهادم
تو همان پری جمالی که جمال تو چو دیدم
دگر از تمام عالم دل خود را بریدم
چو تو نازنین زیبا به جهان ندیده بودم
نه که وصف چشم مستت ز کسی شنیده بودم
دل بیچارهء من شده سخت اسیر چنگت
دل من شده نشانه ز نوک همان خدنگت
تو بیا و بر دل من بنشین نازنینم
نیاد آن روز که یک دم غم تو را ببینم
آینه عبرت